08.10.2024 
Admin 1 Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy – podkreślił abp Tadeusz Wojda SAC, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w komunikacie dotyczącym wdrażania w Kościele w Polsce standardów ochrony małoletnich.
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w wydanym 9 sierpnia komunikacie podkreślił, że standardy ochrony, do których obliguje tzw. „Ustawa Kamilka” z lipca 2023 roku, są w Kościele katolickim w Polsce już przyjęte i stopniowo wdrażane. Jak podkreślił abp Wojda, Kościół przyjął tę ustawę z otwartością. „Podejmuje ona bowiem temat ochrony dzieci w sposób szeroki i całościowy, jako program ogólnospołeczny, który dotyczy wszystkich przestrzeni przebywania dzieci oraz osób, które z nimi pracują. Wspomniana troska jest zgodna z duchem Ewangelii” – napisał.
„Jako wspólnota Kościoła, w którym gromadzą się dzieci, pragniemy podjąć to wyzwanie i wdrożyć w naszych parafiach, prowadzonych dziełach oraz instytucjach kościelnych obowiązujące prawem normy. Standardy ochrony są więc już przyjęte i stopniowo wdrażane” – czytamy w komunikacie. Abp Wojda poinformował, że została podjęta m.in. seria szkoleń, w których uczestniczyły zarówno osoby duchowne, jak i świeckie, posługujące w parafiach oraz odpowiedzialne za różne jednostki kościelne. „Planowane są też działania edukacyjne i prewencyjne, w celu rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej ochrony dzieci i jej właściwego zastosowania” – dodał.
„Wprowadzanie standardów ochrony małoletnich w naszych parafiach i instytucjach oraz dziełach prowadzonych przez Kościół stanowi nie tylko realizację obowiązku prawnego, ale jest również pozytywnym i jasnym komunikatem, że w codziennej posłudze duszpasterskiej Kościoła realizowane są ewangeliczne wartości” – podkreślił Przewodniczący Episkopatu. „Wprowadzając te standardy, Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy” – napisał.
Standardy, jak czytamy w komunikacie, zgodnie z wymaganiami ustawy, będą podane do publicznej wiadomości w każdej jednostce kościelnej. Abp Wojda zachęcił do zapoznania się z nimi, „aby w ten sposób pogłębiać naszą wspólnotową świadomość na temat ochrony małoletnich, co będzie pomocne w budowaniu świata bezpiecznego dla dzieci”. Podziękował też wszystkim osobom zaangażowanym zarówno w przygotowanie samych standardów, jak i przeprowadzenie niezbędnych szkoleń.
BP KEP
Publikujemy pełny tekst komunikatu:
KOMUNIKAT
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
abp. Tadeusza Wojdy SAC
dotyczący wdrażania standardów ochrony małoletnich w Kościele w Polsce
W lipcu 2023 roku została przyjęta nowelizacja kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz innych ustaw dotyczących ochrony dzieci, czyli tzw. „Ustawa Kamilka”. Rezultatem tej ustawy jest m.in. Krajowy Plan Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich oraz wynikające z niego różnorodne działania, które w sposób usystematyzowany i wielowymiarowy mają dbać o dobro oraz bezpieczeństwo dzieci. Jednym z nich jest obowiązek wprowadzania standardów ochrony dla wszystkich placówek, gdzie przebywają lub mogą przebywać dzieci. Dotyczy to podmiotów prowadzących działalność oświatową, opiekuńczą, wychowawczą, religijną, artystyczną, medyczną, sportową, turystyczną, itp. Standardy to zbiór zasad, które stawiają ochronę dziecka w centrum działań i wartości każdej instytucji, a tym samym pomagają tworzyć bezpieczne, wolne od przemocy i przyjazne dzieciom środowisko.
Kościół przyjął tę ustawę z dużą otwartością. Podejmuje ona bowiem temat ochrony dzieci w sposób szeroki i całościowy, jako program ogólnospołeczny, który dotyczy wszystkich przestrzeni przebywania dzieci oraz osób, które z nimi pracują. Wspomniana troska jest zgodna z duchem Ewangelii, w której Jezus wielokrotnie mówił, że dobro tych najmniejszych i bezbronnych musi być uznane za pierwsze.
Jako wspólnota Kościoła, w którym gromadzą się dzieci, pragniemy podjąć to wyzwanie i wdrożyć w naszych parafiach, prowadzonych dziełach oraz instytucjach kościelnych obowiązujące prawem normy. Standardy ochrony są więc już przyjęte i stopniowo wdrażane. Regulacje te określają sposób rozumienia i planowania pracy duszpasterskiej, dobór i szkolenie pracowników, a także jasno określają kodeks właściwych zachowań, procedury podejmowania interwencji, wybór osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie standardów, w duchu troski o osoby skrzywdzone oraz wszystkie inne wymagane procedury.
Podjęliśmy też serię szkoleń, w których uczestniczyły zarówno osoby duchowne jak i świeckie posługujące w parafiach oraz odpowiedzialne za różne jednostki kościelne. Planowane są też działania edukacyjne i prewencyjne, w celu rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej ochrony dzieci i jej właściwego zastosowania.
W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować wszystkim osobom zaangażowanym zarówno w przygotowanie samych standardów, jak i przeprowadzenie niezbędnych szkoleń.
Wspomniane standardy, zgodnie z wymaganiami ustawy, będą podane do publicznej wiadomości w każdej jednostce kościelnej. Zachęcamy wszystkich do zapoznania się z nimi, aby w ten sposób pogłębiać naszą wspólnotową świadomość na temat ochrony małoletnich, co będzie pomocne w budowaniu świata bezpiecznego dla dzieci.
Wprowadzanie standardów ochrony małoletnich w naszych parafiach i instytucjach oraz dziełach prowadzonych przez Kościół stanowi nie tylko realizację obowiązku prawnego, ale jest również pozytywnym i jasnym komunikatem, że w codziennej posłudze duszpasterskiej Kościoła realizowane są ewangeliczne wartości. W praktyce oznaczają one pełną wrażliwości służbę i troskę o dobro każdego człowieka, a zwłaszcza dzieci i osób bezbronnych. Wprowadzając te standardy, Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy.
+ Tadeusz Wojda SAC
Arcybiskup Metropolita Gdański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 9 sierpnia 2024 r.
Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy – podkreślił abp Tadeusz Wojda SAC, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w komunikacie dotyczącym wdrażania w Kościele w Polsce standardów ochrony małoletnich.
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski w wydanym 9 sierpnia komunikacie podkreślił, że standardy ochrony, do których obliguje tzw. „Ustawa Kamilka” z lipca 2023 roku,są w Kościele katolickim w Polsce już przyjęte i stopniowo wdrażane. Jak podkreślił abp Wojda, Kościół przyjął tę ustawę z otwartością. „Podejmuje ona bowiem temat ochrony dzieci w sposób szeroki i całościowy, jako program ogólnospołeczny, który dotyczy wszystkich przestrzeni przebywania dzieci oraz osób, które z nimi pracują. Wspomniana troska jest zgodna z duchem Ewangelii” – napisał.
„Jako wspólnota Kościoła, w którym gromadzą się dzieci, pragniemy podjąć to wyzwanie i wdrożyć w naszych parafiach, prowadzonych dziełach oraz instytucjach kościelnych obowiązujące prawem normy. Standardy ochrony są więc już przyjęte i stopniowo wdrażane” – czytamy w komunikacie. Abp Wojda poinformował, że została podjęta m.in. seria szkoleń, w których uczestniczyły zarówno osoby duchowne, jak i świeckie, posługujące w parafiach oraz odpowiedzialne za różne jednostki kościelne. „Planowane są też działania edukacyjne i prewencyjne, w celu rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej ochrony dzieci i jej właściwego zastosowania” – dodał.
„Wprowadzanie standardów ochrony małoletnich w naszych parafiach i instytucjach oraz dziełach prowadzonych przez Kościół stanowi nie tylko realizację obowiązku prawnego, ale jest również pozytywnym i jasnym komunikatem, że w codziennej posłudze duszpasterskiej Kościoła realizowane są ewangeliczne wartości” – podkreślił Przewodniczący Episkopatu. „Wprowadzając te standardy, Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy” – napisał.
Standardy, jak czytamy w komunikacie, zgodnie z wymaganiami ustawy, będą podane do publicznej wiadomości w każdej jednostce kościelnej. Abp Wojda zachęcił do zapoznania się z nimi, „aby w ten sposób pogłębiać naszą wspólnotową świadomość na temat ochrony małoletnich, co będzie pomocne w budowaniu świata bezpiecznego dla dzieci”. Podziękował też wszystkim osobom zaangażowanym zarówno w przygotowanie samych standardów, jak i przeprowadzenie niezbędnych szkoleń.
BP KEP
Publikujemy pełny tekst komunikatu:
KOMUNIKAT
Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski
abp. Tadeusza Wojdy SAC
dotyczący wdrażania standardów ochrony małoletnich w Kościele w Polsce
W lipcu 2023 roku została przyjęta nowelizacja kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oraz innych ustaw dotyczących ochrony dzieci, czyli tzw. „Ustawa Kamilka”. Rezultatem tej ustawy jest m.in. Krajowy Plan Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Małoletnich oraz wynikające z niego różnorodne działania, które w sposób usystematyzowany i wielowymiarowy mają dbać o dobro oraz bezpieczeństwo dzieci. Jednym z nich jest obowiązek wprowadzania standardów ochrony dla wszystkich placówek, gdzie przebywają lub mogą przebywać dzieci. Dotyczy to podmiotów prowadzących działalność oświatową, opiekuńczą, wychowawczą, religijną, artystyczną, medyczną, sportową, turystyczną, itp. Standardy to zbiór zasad, które stawiają ochronę dziecka w centrum działań i wartości każdej instytucji, a tym samym pomagają tworzyć bezpieczne, wolne od przemocy i przyjazne dzieciom środowisko.
Kościół przyjął tę ustawę z dużą otwartością. Podejmuje ona bowiem temat ochrony dzieci w sposób szeroki i całościowy, jako program ogólnospołeczny, który dotyczy wszystkich przestrzeni przebywania dzieci oraz osób, które z nimi pracują. Wspomniana troska jest zgodna z duchem Ewangelii, w której Jezus wielokrotnie mówił, że dobro tych najmniejszych i bezbronnych musi być uznane za pierwsze.
Jako wspólnota Kościoła, w którym gromadzą się dzieci, pragniemy podjąć to wyzwanie i wdrożyć w naszych parafiach, prowadzonych dziełach oraz instytucjach kościelnych obowiązujące prawem normy. Standardy ochrony są więc już przyjęte i stopniowo wdrażane. Regulacje te określają sposób rozumienia i planowania pracy duszpasterskiej, dobór i szkolenie pracowników, a także jasno określają kodeks właściwych zachowań, procedury podejmowania interwencji, wybór osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie standardów, w duchu troski o osoby skrzywdzone oraz wszystkie inne wymagane procedury.
Podjęliśmy też serię szkoleń, w których uczestniczyły zarówno osoby duchowne jak i świeckie posługujące w parafiach oraz odpowiedzialne za różne jednostki kościelne. Planowane są też działania edukacyjne i prewencyjne, w celu rozpowszechnienia wiedzy dotyczącej ochrony dzieci i jej właściwego zastosowania.
W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować wszystkim osobom zaangażowanym zarówno w przygotowanie samych standardów, jak i przeprowadzenie niezbędnych szkoleń.
Wspomniane standardy, zgodnie z wymaganiami ustawy, będą podane do publicznej wiadomości w każdej jednostce kościelnej. Zachęcamy wszystkich do zapoznania się z nimi, aby w ten sposób pogłębiać naszą wspólnotową świadomość na temat ochrony małoletnich, co będzie pomocne w budowaniu świata bezpiecznego dla dzieci.
Wprowadzanie standardów ochrony małoletnich w naszych parafiach i instytucjach oraz dziełach prowadzonych przez Kościół stanowi nie tylko realizację obowiązku prawnego, ale jest również pozytywnym i jasnym komunikatem, że w codziennej posłudze duszpasterskiej Kościoła realizowane są ewangeliczne wartości. W praktyce oznaczają one pełną wrażliwości służbę i troskę o dobro każdego człowieka, a zwłaszcza dzieci i osób bezbronnych. Wprowadzając te standardy, Kościół włącza się w działania społeczne służące tworzeniu środowisk bezpiecznych i wolnych od wszelkich form przemocy.
+ Tadeusz Wojda SAC
Arcybiskup Metropolita Gdański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 9 sierpnia 2024 r.
STANDARDY OCHRONY DZIECI W DUSZPASTERSTWIE PARAFIALNYM
PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ ŚWIĘTYCH WYZNAWCÓW
o. RAFAŁA I br. ALBERTA
W WARSZAWIE
Wersja skrócona
-
W Parafii Rzymskokatolickiej Świętych Wyznawców o. Rafała i br. Alberta w Warszawie został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony dzieci przebywających tam zgodnie z obowiązującymi standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe (m.in. Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2023 poz. 1606 – tzw. „Ustawa Kamilka”), jak i kanoniczne (m.in. Wytyczne dotyczących wstępnego dochodzenia kanonicznego w przypadku oskarżeń duchownych o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z osobą niepełnoletnią poniżej osiemnastego roku życia Konferencji Episkopatu Polski z dnia 8 października 2019 r., „Akta Konferencji Episkopatu Polski” 31 (2019), s. 261-270.).
-
Zapisy niniejszego dokumentu dotyczące ochrony dzieci odnoszą się równocześnie do osób prawnie z nimi zrównanych.
-
Osoby dorosłe dopuszczone do kontaktów z dziećmi zostały wcześniej odpowiednio przeszkolone i zweryfikowane.
-
Czynności związane z udzielaniem sakramentów i sakramentaliów, a także inne związane z działalnością duszpasterską parafii, nie stanowią naruszenia niniejszych Standardów.
-
Dzieci nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, chyba że inaczej stanowią regulaminy ruchów religijnych duszpasterstwa pozaparafialnego (w takim przypadku stosuje się standardy opracowane przez te ruchy). Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
-
Uczestnictwo dziecka w spotkaniach formacyjnych jest tożsame z uprzednim wyrażeniem zgody opiekuna prawnego.
-
Na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem.
-
Parafia nie udostępnia dzieciom urządzeń elektronicznych z dostępem do Internetu.
-
Za zachowania niedozwolone wobec małoletnich należy rozumieć czynności nieakceptowalne w naszym kręgu kulturowym. Szczególnie zabrania się:
-
przemocy fizycznej wobec dziecka;
-
przemocy psychicznej wobec dziecka;
-
wypowiedzi naruszających godność dziecka o podtekście seksualnym;
-
naruszanie nietykalności osobistej dziecka;
-
zmuszanie dziecka do odbycia jakiejkolwiek aktywności o charakterze seksualnym.
-
Nie wolno dziecku robić zdjęć lub filmować bez uzyskania zgody prawnego opiekuna.
-
Nie wolno upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach.
-
Dopuszcza się korzystanie z mediów społecznościowych związanych z działalnością duszpasterską.
-
Dzieci między sobą zachowują następujące zasady:
-
Równe traktowanie i szacunek dla każdej osoby
-
Szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni
-
Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie
-
Szacunek w kontaktach internetowych i zakaz cyberprzemocy
-
Pokojowe rozwiązywanie konfliktów.
-
Poniesioną krzywdę może zgłosić pokrzywdzone dziecko lub inna osoba w bezpośredniej rozmowie, SMS-em, drogą elektroniczną, telefoniczną lub inną dostępną, w każdym czasie.
-
Osoba zaufana – Anna Kierońska – tel. 509 499 671.
-
Proboszcz – Ks. Dariusz Kowalski – tel. 887 573 333.
-
Pełna wersja niniejszych Standardów jest dostępna w kancelarii parafialnej.
STANDARDY OCHRONY DZIECI
W DUSZPASTERSTWIE PARAFIALNYM
PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
ŚWIĘTYCH WYZNAWCÓW
O. RAFAŁA I BR. ALEBRTA
W WARSZAWIE
Warszawa, 2024
SPIS TREŚCI
Rozdział I
Objaśnienie terminów 4
Rozdział II
Postanowienia ogólne 9
Rozdział VI
Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń
o zdarzeniach krzywdzenia dzieci 21
Rozdział X
Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi 28
PREAMBUŁA
„Czy uczyniliśmy wszystko, aby obronić nasze dzieci i młodzież przed złym przykładem; przed niezgodą domową i rozbiciem więzi rodzinnej; przed osamotnieniem i poczuciem opuszczenia; przed obojętnością i niewiernością wobec Boga; przed nieufnością wobec zbawczego wysiłku Kościoła i jego sług; przed rozrzutnością, nietrzeźwością, wygodnictwem, samolubstwem, niewrażliwością na ludzi cierpiących i biednych”
Bł. Stefan kard. Wyszyński
Standardy ochrony dzieci w duszpasterstwie parafialnym Parafii Rzymskokatolickiej Świętych Wyznawców o. Rafała i br. Alberta w Warszawie – to dokument wewnętrzny wymienionej w tytule Parafii Archidiecezji Warszawskiej, zawierający zasady zapewniania dzieciom bezpieczeństwa i postępowania w przypadku zagrożenia krzywdzenia dzieci. Spisane w jednym miejscu zasady tworzenia w parafii bezpiecznego dla małoletnich uczniów środowiska, a także ustanowienie zrozumiałych i obowiązujących wszystkie osoby zaangażowane w duszpasterstwo parafialne procedur interwencji wewnętrznych i zewnętrznych, umożliwia szybkie reagowanie na zagrożenia bezpieczeństwa dobrostanu dzieci, a także pomaga w spełnianiu prawnych wymogów ochrony dzieci przed krzywdzeniem.
W niniejszym dokumencie zostały uregulowane te obszary funkcjonowania, które wiążą się z możliwością naruszenia praw dziecka: od bezpieczeństwa i wsparcia po interwencję w sytuacjach zagrażających jego życiu, zdrowiu i dobrostanowi.
Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez pracowników parafii i osób współpracujących oraz zaangażowanych w duszpasterstwo parafialne skierowane do dzieci jest działanie dla ich dobra – doczesnego i wiecznego. Niedopuszczalne jest stosowanie przemocy w jakiejkolwiek formie.
Niniejszy dokument stanowi realizację obowiązku prawnego dotyczącego wprowadzenia we wszelkich instytucjach, w których przebywają dzieci, standardów ich ochrony przed krzywdzeniem (Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2023 poz. 1606). Ponadto stanowi doprecyzowanie przepisów kanonicznych i państwowych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej.
Rozdział I
Objaśnienie terminów
Ilekroć w niniejszych Standardach ochrony dzieci w duszpasterstwie parafialnym Parafii Rzymskokatolickiej Świętych Wyznawców o. Rafała i br. Alberta w Warszawie jest mowa bez bliższego określenia o:
Osoby, ich role i funkcje w Kościele
ksiądz – duchowny chrześcijański posiadający święcenia kapłańskie.
kapłan – osoba, która spełnia w imieniu wspólnoty religijnej funkcje kultowe i rytualne.
duchowieństwo, kler – biskupi, księża i diakoni.
osoby konsekrowane – osoby, które w sposób szczególny poświęcają życie Bogu. Łączy je konsekracja, która wiąże się ze złożeniem Bogu ślubów czystości oraz najczęściej również ubóstwa i posłuszeństwa, choć zależy to od formy życia konsekrowanego. Należą do nich członkowie stowarzyszeń zakonnych oraz świeckie osoby konsekrowane.
osoba świecka – członek Kościoła katolickiego i personel Kościoła inny niż biskupi, księża, diakoni i osoby zakonne.
biskup – biskup lub arcybiskup diecezjalny.
proboszcz – mianowany przez biskupa duszpasterz i zarządca parafii.
personel kościelny – duchowny, osoba zakonna lub inna osoba zatrudniona przez Kościół na podstawie umowy, podwykonawstwa, również nieodpłatnie.
wolontariusz – osoba, która na rzecz innych osób lub danej grupy społecznej, dobrowolnie i bezpłatnie świadczy pracę wykraczającą poza związki rodzinno-koleżeńsko-przyjacielskie. Określenie „bezpłatna” nie oznacza „bezinteresowna”, lecz „bez wynagrodzenia materialnego”.
organizator wyjazdu – osoba/podmiot uprawniony do organizacji wyjazdu dzieci – parafie, wspólnoty religijne, szkoły i placówki, przedsiębiorcy podlegający ustawie o usługach turystycznych, osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki nieposiadające osobowości prawnej.
Organizacja posługi Kościoła
diecezja – diecezja, archidiecezja, a także ordynariat Kościoła łacińskiego i eparchia Kościoła wschodniego.
parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele partykularnym, nad którą pasterską pieczę, pod władzą biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi jako jej własnemu pasterzowi.
duszpasterstwo, w tym duszpasterstwo parafialne – sytuacja, w której jedna osoba jest odpowiedzialna za dobro drugiej lub za wspólnotę wyznaniową. Obejmuje cele browanie liturgii, zapewnienie porad i wsparcia duchowego, edukację, poradnic two, opiekę medyczną i pomoc w potrzebie. Wszelka praca polegająca na nadzorze lub wychowaniu dzieci jest dziełem duszpasterskim.
duszpasterstwo pozaparafialne – duszpasterstwa, wspólnoty, grupy gromadzące mło dych ludzi (młodzież licealna, studenci, młodzi dorośli), w tym wolontariaty, wa kacyjne spotkania młodych (organizowane przez zakony, zgromadzenia zakonne, wspólnoty), festiwale młodzieżowe, rekolekcje wyjazdowe, wspólnoty różnych stanów, pielgrzymki piesze, pielgrzymki autokarowe, środowiska harcerskie. To dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury pozaparafialne.
klerykalizm – postawa wobec duchowieństwa/osoby zakonnej charakteryzująca się nadmiernym szacunkiem i przekonaniem o ich wyższości moralnej.
Standardy – Standardy ochrony dzieci w duszpasterstwie parafialnym Parafii Rzymskokatolickiej Zesłania Ducha Świętego w Warszawie.
Dzieci i osoby bezbronne
dziecko – osoba poniżej 18. roku życia.
małoletni – w rozumieniu polskiego prawa cywilnego osoba, która nie ukończyła 18 lat lub nie zawarła małżeństwa.
nieletni – w rozumieniu prawa karnego osoba, która w momencie popełnienia czynu zabronionego nie ukończyła 17. roku życia.
wiek bezwzględnej ochrony – wiek niższy niż wiek zgody. Czynność seksualna z osobą w wieku ochronnym jest czynem zabronionym (wykorzystaniem seksualnym), a osoba dopuszczająca się jej i lub doprowadzająca do niej podlega odpowiedzialności karnej. W Polsce obecnie wynosi 15 lat.
dziecko wykorzystane seksualnie – każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez za niedbywanie swoich społecznych obowiązków lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowiedzialności za dziecko, dopuszcza się zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność natury seksualnej, której intencją jest zaspokojenie osoby dorosłej.
opiekun – osoba sprawująca pieczę nad dzieckiem, uprawniona do reprezentacji dziecka oraz posiadająca władzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby (rodzic, rodzic zastępczy lub osoba uprawniona przez rodzica).
zgoda opiekuna – zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opie kuna tymczasowego. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzica mi dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę rodziców).
osoba dorosła bezbronna – zgodnie z art. 1 § 2 pkt. b Listu Apostolskiego „Motu proprio” Vos Estis Lux Mundi papieża Franciszka z 25 marca 2023 r. („Acta Apostolicae Sedis” 115 (2023), s. 396) jest to każda osoba znajdująca się w stanie niepełnosprawności, upośledzeniu fizycznym lub psychicznym albo pozbawiona wolności osobistej, która w rzeczywistości, nawet sporadycznie, ogranicza ich zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się przestępstwu w inny sposób.
Różne formy przemocy
uwikłanie – każda relacja, w której ktoś doświadcza strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.
nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania; nadużywać według Słownika Języka Polskiego oznacza użyć ponad miarę oraz wykorzystać coś w niewłaściwy sposób lub w nadmiernym stopniu.
nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może przybierać różne formy i obejmować sytuacje, w których dana osoba ma władzę nad inną osobą na mocy swojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i parafianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.
przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrządzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby po szkodowanej, zwłaszcza gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Kościele.
przemoc domowa – „jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej”
(art. 2 ust. 1 pkt 1 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej z dnia 29 lipca 2005 r., Dz. U. 2024 r., poz. 424. 834.).
zaniedbanie (wobec osoby dorosłej) – niezapewnienie przez opiekuna środków nie zbędnych do życia osobie, którą się opiekuje.
przemoc wobec osób starszych – pojedyncze lub powtarzające się działanie lub brak odpowiedniego działania, mające miejsce w jakimkolwiek związku, w którym oczekuje się zaufania, które powoduje krzywdę lub cierpienie starszej osoby.
przemoc emocjonalna (dorośli) – powszechna forma przemocy mająca miejsce w bliskich związkach. Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontrolowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipulację, izolację lub zastraszanie.
bullying – znęcanie, zastraszanie, prześladowanie werbalne, społeczne, a także fizyczne.
gaslighting – przemoc psychiczna polegająca na manipulowania drugą osobą w taki sposób, że ofiara przemocy z czasem przestaje ufać swoim osądom, staje się zdezorientowana, zalękniona i traci zaufanie do swojej pamięci czy percepcji. Jeśli manipulacja jest stosowana stale i metodycznie, może w końcu doprowadzić do tego, że ofiara zacznie kwestionować swoje zdrowie psychiczne. W ten sposób manipulator przejmuje nad nią całkowitą kontrolę.
grooming (wobec dorosłego) – zachowania mające na celu izolację osoby, uczynienie jej zależną, skłonną do zaufania i bardziej podatną na agresywne zachowanie.
seksizm – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć.
seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie samego/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej, uprzedmiotowienie osoby pod względem seksualnym lub narzucanie seksualności w niewłaściwy sposób (wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego).
cyberprzemoc – wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych: komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (hejt, trolling), rozpowszechniania zdjęć ukazujących dziecko w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.
Wsparcie
Niebieska Linia – https://www.niebieskalinia.info/
procedura „Niebieskie Karty” – jest narzędziem, którego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej przemocy domowej, obejmuje też współpracę przedstawicieli różnych instytucji i podmiotów, które są zobowiązane do reagowania w przypadku uzyskania informacji o wystąpieniu przemocy domowej.
Rozdział II
Postanowienia ogólne
-
W Parafii Świętych Wyznawców o. Rafała i br. Alberta w Warszawie został opracowany i wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka ochrony dzieci przebywających tam zgodnie z obowiązującymi standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe (m.in. Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, Dz.U. 2023 poz. 1606 – tzw. „Ustawa Kamilka”), jak i kanoniczne (m.in. Wytyczne dotyczących wstępnego dochodzenia kanonicznego w przypadku oskarżeń duchownych o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z osobą niepełnoletnią poniżej osiemnastego roku życia Konferencji Episkopatu Polski z dnia
8 października 2019 r., „Akta Konferencju Episkopatu Polski” 31 (2019), s. 261-270.). -
Zapisy niniejszego dokumentu dotyczące ochrony dzieci odnoszą się równocześnie do osób prawnie z nimi zrównanych.
-
W przygotowaniu wewnętrznego dokumentu uczestniczyły osoby duchowne i świeckie.
-
W parafii działa Zespół ds. Prewencji oraz wyznaczona jest tzw. Osoba Zaufania.
Rozdział III
Zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim
a osobami dorosłymi zaangażowanymi w duszpasterstwo parafialne oraz pracę na rzecz parafii.
Zachowania niedozwolone wobec małoletnich
§ 1
Zasady ogólne
-
Za zachowania niedozwolone wobec małoletnich należy rozumieć czynności nieakceptowalne w naszym kręgu kulturowym
-
Osoby dorosłe zaangażowane w duszpasterstwo parafialne dbają o bezpieczeństwo dzieci podczas ich pobytu na terenie parafii oraz podczas imprez i wyjazdów organizowanych przez parafię.
-
Osoby dorosłe wspierają dzieci w pokonywaniu trudności. Pomoc dzieciom uwzględnia: umiejętności rozwojowe dzieci, możliwości wynikające z niepełnosprawności/specjalnych potrzeb edukacyjnych.
-
Osoby dorosłe podejmują działania wychowawcze mające na celu kształtowanie prawidłowych postaw – wyrażanie emocji w sposób niekrzywdzący innych, niwelowanie zachowań agresywnych, promowanie zasad „dobrego wychowania”.
-
Zasady bezpiecznych relacji dorosłych z dziećmi obowiązują wszystkich kapłanów i świeckich – pracowników, praktykantów i wolontariuszy. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia (Załącznik)
-
Wszyscy dorośli zobowiązani są do utrzymywania profesjonalnej relacji z dziećmi i każdorazowego rozważenia, czy reakcja, komunikat bądź działanie wobec dziecka są adekwatne do sytuacji, bezpieczne, uzasadnione i sprawiedliwe.
-
Wszystkie osoby dorosłe zaangażowane w duszpasterstwo parafialne zobowiązane są do działania w sposób otwarty i przejrzysty dla innych, aby zminimalizować ryzyko błędnej interpretacji zachowania.
-
Dzieci objęte duszpasterstwem parafialnym są poinformowane, że jeśli czują się niekomfortowo w jakiejś sytuacji, wobec konkretnego zachowania czy słów, mogą o tym powiedzieć dorosłemu i mogą oczekiwać odpowiedniej reakcji lub pomocy.
-
Dorośli zaangażowani w duszpasterstwo parafialne powinni być zawsze przygotowani na wyjaśnienie swoich działań/zachowania.
-
W kontaktach z dziećmi należy zachować szczególną ostrożność wobec dzieci, które doświadczyły nadużycia i krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania. Jeżeli dzieci te dążyłyby do nawiązania niestosownych bądź nieadekwatnych fizycznych kontaktów z dorosłymi, dorosły reaguje z wyczuciem, jednak stanowczo, a także pomaga dziecku zrozumieć znaczenie osobistych granic.
§ 2
Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim
-
Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane
w miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych. -
Czynności związane z udzielaniem sakramentów i sakramentaliów, a także inne związane z działalnością duszpasterską parafii nie stanowią naruszenia Standardów.
-
Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, powiadomienie innych osób o spotkaniu itp. Indywidualnych spotkań z dziećmi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać.
-
Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom w miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.
-
Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
-
Dzieci na terenie parafialnym nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa pozaparafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM (w takim przypadku stosuje się standardy opracowane przez te grupy). Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
-
Uczestnictwo dziecka w spotkaniach formacyjnych jest tożsame z uprzednim wyrażeniem zgody opiekuna prawnego.
-
Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.
-
Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej
z dzieckiem. -
W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny problem.
-
W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić specjalista.
-
Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi, poradnictwa itp.).
-
W sytuacjach wymagających czynności pielęgnacyjnych i higienicznych wobec dziecka, unikać innego niż niezbędny kontaktu fizycznego z małoletnim. Dotyczy to zwłaszcza pomagania małoletniemu w ubieraniu i rozbieraniu, jedzeniu, myciu i w korzystaniu z toalety.
-
Na początku roku formacyjnego w parafii należy:
-
zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem prowadzonych spotkań;
-
ustalić zasady komunikacji elektronicznej z rodzicami i dziećmi.
-
Na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
-
Podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
-
Parafia nie udostępnia dzieciom urządzeń elektronicznych z dostępem do Internetu.
§ 3
Zachowania niedozwolone wobec dzieci
-
Kontakty osób dorosłych zaangażowanych w duszpasterstwo parafialne
z dziećmi nie mogą łamać obowiązującego prawa, ustalonych norm i zasad. Wszystkie dzieci mają być sprawiedliwie traktowani. -
Zabronione jest dyskryminowanie dzieci ze względu na pochodzenie, poczucie tożsamości, wiek, płeć, status materialny, wygląd zewnętrzny, wiedzę i umiejętności.
-
Dorosłym nie wolno wykorzystywać wobec dziecka relacji władzy lub przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby).
-
Zabroniona jest jakakolwiek forma przemocy fizycznej wobec dziecka, np. taka jak: zabieranie rzeczy, niszczenie rzeczy, bicie, popychanie, szturchanie, ograniczenie swobody ruchu, szczypanie, klapsy, pociągnięcie za włosy, bicie przedmiotami, wykręcanie rąk.
-
Zabronione jest stosowanie przemocy psychicznej wobec dziecka, np. takiej jak:
-
izolowanie, pomijanie, obniżanie statusu dziecka w grupie,
-
stygmatyzowanie dzieci z powodu ich zdrowia, osiągnięć edukacyjnych, wyglądu, orientacji seksualnej, światopoglądu czy sytuacji majątkowej,
-
wyszydzanie, wyśmiewanie, ośmieszanie, poniżanie, wyzywanie, grożenie,
-
nadmierne, wygórowane wymagania, zastraszanie dzieci, obrażanie ich godności, stosowanie kar niewspółmiernych do win,
-
agresywne wypowiedzi, komentarze i ataki na czatach, komunikatorach
i forach internetowych.; -
umieszczanie obraźliwych, ośmieszających dzieci rysunków, zdjęć i filmów;
-
rozpowszechnianie wszelkich nieprawdziwych, poniżających dziecko materiałów,
-
cyberstalking – śledzenie w sieci poczynań dziecka i upublicznianie ich.
-
-
Zabronione jest używanie naruszających godność dziecka wypowiedzi
o podtekście seksualnym, nie nawiązuje w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej w tym:-
komentarzy na temat ciała/wyglądu/ubioru z podtekstem seksualnym; dyskryminujących komentarzy odnoszących się do płci,
-
wulgarnych lub niestosownych dowcipów i żartów, cmokania, itp.
-
wulgarnych lub dwuznacznych smsów, e-maili,
-
publikowanie prywatnych zdjęć lub innych informacji o dziecku i jego rodzinie w osobistych mediach społecznościowych, np. facebooku, bez zgody zainteresowanych stron,
-
zamieszczanie komentarzy i udostępnianie zdjęć w mediach społecznościowych, w jakimkolwiek podtekście lub kontekście erotycznym, które mogłyby dziecku wyrządzić krzywdę.
-
-
Zabronione jest naruszanie nietykalności osobistej dziecka – obmacywanie, mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu, klepanie po pośladkach, udach, kolanach, dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież); łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej, masaże, kładzenie się lub spanie obok, pocałunki.
-
Zabronione jest zmuszanie dziecka do odbycia jakiejkolwiek aktywności
o charakterze seksualnym. -
Przy każdej rozmowie o charakterze indywidualnym, na życzenie dziecka zapewnia obecność innej osoby dorosłej lub innego dziecka.
-
Nie jest dopuszczalne ujawnianie danych wrażliwych dotyczących małoletniego, obejmujących pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz przetwarzania danych genetycznych, danych biometrycznych w celu jednoznacznego zidentyfikowania osoby fizycznej lub danych dotyczących zdrowia, seksualności lub orientacji seksualnej tej osoby
(art. 9 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679
z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku
z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. UE.L. z 2016 r. Nr 119,
poz. 1); -
Nie wolno robić zdjęć lub filmować bez uzyskania zgody.
-
Nie wolno upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowaniem o wydarzeniach.
-
Zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psychoaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
§ 6
Zasady nawiązywania kontaktu z dziećmi za pomocą mediów
-
Dopuszcza się korzystanie z mediów społecznościowych związanych z działalnością duszpasterską.
-
Kontakt z dzieckiem nigdy nie może być niejawny bądź ukrywany, nie może wiązać się z jakąkolwiek gratyfikacją ani wynikać z relacji władzy.
-
Dorosły nie zaprasza dziecka do swojego miejsca zamieszkania, nie spotyka się z nimi prywatnie bez obecności rodzica.
-
Dorosły nie nawiązuje kontaktów z dziećmi poprzez przyjmowanie bądź wysyłanie do nich zaproszeń w mediach społecznościowych. Nie kontaktuje się z nimi poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych) bez wyraźnej zgody rodzica lub opiekuna prawnego na taką formę kontaktu.
-
Utrzymywanie relacji towarzyskich lub rodzinnych, jeśli dzieci i rodzice/opiekunowie dzieci są osobami bliskimi dla dorosłego zaangażowanego w duszpasterstwo parafialne, wymaga zachowania poufności wszystkich informacji dotyczących innych dzieci, ich rodziców/opiekunów.
Rozdział IV
Zasady i procedury podejmowania interwencji
w sytuacji podejrzenia krzywdzenia
lub posiadania informacji o krzywdzeniu dziecka
§ 1
Sygnały świadczące o przemocy
-
Osoby dorosłe zaangażowane w duszpasterstwo parafialne zwracają szczególną uwagę na występowanie w zachowaniu dziecka sygnałów świadczących o krzywdzeniu, w szczególności o możliwości popełnienia przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności na szkodę dziecka.
-
Uwagę powinny zwrócić przykładowo następujące zachowania:
-
Dziecko ma widoczne obrażenia ciała (siniaki, poparzenia, ugryzienia, złamania kości itp.), których pochodzenie trudno jest wyjaśnić;
-
Podawane przez dziecko wyjaśnienia dotyczące obrażeń wydają się niewiarygodne, niemożliwe, niespójne itp., np. dziecko często je zmienia;
-
Pojawia się niechęć przed udziałem w zajęciach uwzględniających ćwiczenia fizyczne;
-
Dziecko nadmiernie zakrywa ciało, niestosownie do sytuacji i pogody;
-
Dziecko wzdryga się, kiedy podchodzi do niego osoba dorosła;
-
Dziecko boi się rodzica lub opiekuna;
-
Dziecko boi się powrotu do domu;
-
Dziecko jest bierne, wycofane, uległe, przestraszone;
-
Dziecko cierpi na powtarzające się dolegliwości somatyczne: bóle brzucha, głowy, mdłości itp.;
-
Dziecko moczy się bez powodu lub w konkretnych sytuacjach czy też na widok określonych osób;
-
Nastąpiła nagła i wyraźna zmiana zachowania dziecka.
3. Rozpoznawanie przemocy wobec dziecka odbywa się poprzez:
-
ujawnienie przez dziecko przemocy,
-
informacje od osoby będącej bezpośrednim świadkiem przemocy,
-
analizę objawów krzywdzenia występujących u dziecka,
-
ocenę stopnia ryzyka wystąpienia przemocy w danej rodzinie.
-
Ujawnienie przez dziecko przemocy w rodzinie ma miejsce wtedy, kiedy dziecko poinformuje pracownika parafii o tym, że doznaje jednej lub kilku jednocześnie form przemocy ze strony swoich najbliższych.
-
Informacje o krzywdzeniu małoletniego mogą pochodzić od bezpośrednich świadków przemocy, np. od rodzica niekrzywdzącego, rodzeństwa, kolegi, koleżanki, sąsiada, osoby z dalszej rodziny dziecka, przypadkowego świadka przemocy.
-
W każdym przypadku informacje o przemocy wobec dziecka wskazywane jako fakty, a nie domniemania, należy potraktować z pełną odpowiedzialnością i zareagować zgodnie z obowiązującymi zasadami wskazanymi w niniejszych Standardach.
-
Podobnie jak w przypadku ujawnienia przemocy przez samo dziecko, osoba dorosła do której dotarła ta informacja nie dokonuje oceny wiarygodności podawanych informacji ale zobowiązana jest do zareagowania na taki sygnał.
§ 2
Procedury postępowania
-
W przypadku uzyskania informacji o krzywdzeniu dziecka lub podejrzenia krzywdzenia dziecka, osoba dorosła ma obowiązek:
-
wezwać pogotowie, jeżeli wystąpiło poważne uszkodzenie ciała;
-
poinformować rodziców dziecka;
-
poinformować o zdarzeniu, lub swoich podejrzeniach co do krzywdzenia dziecka proboszcza parafii;
-
sporządzić notatkę służbową opisującą zdarzenie, w szczególności przyczynę wystąpienia podejrzenia o krzywdzeniu dziecka.
-
Powiadamiając proboszcza o podejrzeniu krzywdzenia dziecka, osoba która składa to zawiadomienie przedstawia formy i okoliczności krzywdzenia, które udało mu się ustalić, lub których wystąpienie podejrzewa oraz informuje o zachowaniach
i wypowiedziach dziecka wskazujących na doświadczenie krzywdzenia. -
W przypadku, gdy zachodzi podejrzenie popełnienia wobec dziecka jednego
z przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności Osoba Zaufana, po konsultacji z Proboszczem, składa zawiadomienie na policję lub do prokuratury, realizując obowiązek wynikający z art. 304 § 2 Ustawy z dnia
6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. U. 2022 r. poz. 1375 z późn. zm.); -
Proboszcz (albo inna wyznaczona osoba, gdy proboszcz jest osobą podejrzaną
o popełnienie przestępstwa) podejmuje niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa, o ile miało ono miejsce na terenie placówki.
§ 3
Zgłaszanie przemocy przez dziecko
-
Każde dziecko może zgłosić ustnie lub pisemnie, dowolnej osobie, do której ma zaufanie, fakt stosowania wobec niego przemocy.
-
Zgłoszenie doznawanej krzywdy przez dziecko może nastąpić w bezpośredniej rozmowie, SMS-em, drogą elektroniczną, telefoniczną lub inną dostępną, w każdym czasie.
-
W przypadku dziecka obcojęzycznego lub mającego trudności w mowie i piśmie, osoba, do której zgłosił się małoletni zapewnia pomoc w nawiązaniu komunikacji poprzez skorzystanie z pomocy osoby władającej językiem obcym lub zapewnia komunikację w innych formach, np. poprzez wykorzystanie alternatywnych
i wspomagających metod komunikacji. -
Osoba, która powzięła informację od krzywdzonego dziecka podejmuje
w pierwszej kolejności działania mające na celu zatrzymanie krzywdzenia dziecka. -
W przypadku zagrożenia życia dziecka, po przekazaniu informacji rodzicom
i proboszczowi parafii, zawiadamia w trybie pilnym odpowiednie służby porządkowe o zagrożeniu życia małoletniego. -
W ramach procedury funkcjonariusz policji: udziela niezbędnej pomocy osobie doznającej przemocy, w tym dostępu do pomocy medycznej, podejmuje czynności chroniące życie, zdrowie i mienie, zabezpiecza ślady i dowody przestępstwa oraz podejmuje działania mające na celu zapobiec dalszym zagrożeniom mogącym występować w tej rodzinie, zgodnie z zasadami i procedurami postępowania
w takiej sytuacji. -
W przypadkach niewymagających podejmowania nagłych interwencji, osoba, która powzięła informację postępuje zgodnie ze Standardami.
Rozdział V
Procedury i osoby odpowiedzialne za składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu opiekuńczego
-
W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/oraz do delegata właściwej instytucji kościelnej.
-
Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych
w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki
w zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej. -
Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
-
Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
-
Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem
i delegatem diecezjalnym. -
Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.
Rozdział VI
Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń
o zdarzeniach krzywdzenia dzieci
-
Osoba zaufana – imię i nazwisko, kontakt:
Anna Kierońska – tel. 509 499 671.
-
Proboszcz – imię i nazwisko, kontakt:
Ks. Dariusz Kowalski – tel. 887 573 333.
-
Osoby odpowiedzialne za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach krzywdzenia dzieci:
Ks. Dariusz Kowalski , Anna Kierońska
-
Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską
w parafii dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek zastosowania się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.
Rozdział VII
Sposoby dokumentowania i zasady przechowywania ujawnionych
lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń
zagrażających dobru małoletniego
-
Dla każdego zdarzenia podejrzenia krzywdzenia lub krzywdzenia małoletnich zakładana jest imienna teczka z nazwiskiem małoletniego. Teczkę zakłada
i prowadzi Osoba Zaufana. -
Do czasu zakończenia sprawy teczka pozostaje w kancelarii parafialnej i jest należycie chroniona przed dostępem osób nieuprawnionych.
-
W teczce umieszcza się stosownie do potrzeb:
-
-
Zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia lub zgłoszenie krzywdzenia (Załącznik);
-
Protokół rozmowy ze zgłaszającym, o ile jest możliwym jego sporządzenie.
-
Protokoły i notatki z rozmów z małoletnim i osobą jemu najbliższą lub niekrzywdzącym rodzicem/opiekunem.
-
Protokół z posiedzenia zespołu do spraw prewencji
-
Inne dokumenty i korespondencję związaną z danym zgłoszeniem.
-
Rozdział VIII
Zakres kompetencji osoby odpowiedzialnej za przygotowanie parafii do stosowania standardów, zasady przygotowania osób zaangażowanych w duszpasterstwo do ich stosowania oraz sposób dokumentowania
§ 1
-
Wdrażanie w życie standardów ochrony przed przemocą należy do obowiązków proboszcza.
-
Za niezastosowanie się do standardów odpowiedzialność personalnie ponosi proboszcz parafii, również wobec prawa.
-
Każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad dziećmi proboszcz uzyskuje dane z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (https://arch-bip.ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/). Nawet w przypadku osób mających krótkotrwały kontakt z dzieci na terenie parafii uzyskanie takiej informacji jest zalecane, chociaż nie stanowi to obowiązku prawnego. W takim przypadku proboszcz odbiera od takiej osoby pisemne Oświadczenie o niekaralności za przestępstwa przeciw wolności seksualnej i obyczajowości oraz przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę dziecka.
-
Dodatkowo, przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności (np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub
z opieką nad nimi proboszcz ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji
z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą najbliższą lub pozostającą
w stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. -
Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia, właściciel firmy musi przedstawić proboszczowi oświadczenie o sprawdzeniu swoich pracowników, którzy wejdą na teren parafii i będą mogli mieć kontakt
z dziećmi, w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. -
Proboszcz parafii powołuje Zespół ds. Prewencji (należy do niego również
tzw. osoba zaufana). Wskazane jest, aby były to cieszące się zaufaniem osoby świeckie, odpowiednio przeszkolone i kompetentne, które będą wiedziały, jakie działania w danej sytuacji są stosowne i konieczne. Osoby te ściśle współpracują
z proboszczem miejsca i z osobami odpowiedzialnymi w diecezji za prewencję, jak również z delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży. Odpowiadają za wprowadzenie standardów oraz uczestniczą w szkoleniach zgodnie z zasadami wskazanymi przez diecezję. -
Proboszcz parafii powołuje osobę (lub osoby) zaufaną, do której należy przyjmowanie zgłoszeń dotyczących nierespektowania standardów. Osoba zaufana nie może na własną rękę podejmować działań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Obowiązuje ją zasada poufności (Załącznik).
-
Osobą odpowiedzialną bezpośrednio za interwencję w przypadku zaistnienia przemocy jest zarządca placówki, w tym wypadku proboszcz parafii. Powinien czynić to we współpracy z wymienionymi wyżej kompetentnymi osobami.
-
Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność, ale za bezpieczne przechowywanie notatek odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych.
§2
Szkolenie i stałe wsparcie dla osób zajmujących się profilaktyką
-
Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę
o standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem. Szkolenie może prowadzić osoba odpowiedzialna w parafii za prewencję, zatwierdzona przez odpowiedzialnego za prewencję w diecezji. -
Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
-
rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
-
rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
-
strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
-
rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
-
rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
-
zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
-
innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
-
Każda osoba pracująca z dziećmi i osobami bezbronnymi powinna otrzymać zaświadczenie o udziale w szkoleniu.
-
Szkolenia prowadzą odpowiednio przygotowane oraz kompetentne w dziedzinie ochrony dzieci i osób bezbronnych osoby, które są delegowane przez diecezję do pełnienia takich zadań. Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii poza wiedzą z pkt 1 i 2 powinny mieć także wiedzę na temat:
-
-
budowania systemu prewencji zgodnego z wymogami Kościoła i ustaw państwowych (obecnie tzw. „Ustawa Kamilka” i Krajowy Plan Przeciwdziałania Przestępstwom Przeciwko Wolności Seksualnej i Obyczajności na Szkodę Mało- letnich na lata 2023-2026 oraz Wytyczne KEP, dokument prewencji KEP);
-
podstawowych procedur prawnych (kanonicznych i przewidzianych przez Kodeks karny);
-
czynników ryzyka i czynników ochronnych;
-
funkcjonowania w środowisku lokalnym placówek pomocowych;
-
procedur ustalonych dla danej parafii.
-
-
Osoby odpowiedzialne za prewencję w parafii uczestniczą w spotkaniach organizowanych przez odpowiedzialnych za prewencję w diecezji.
§ 3
Edukacja dzieci oraz osób bezbronnych w ochronie swoich granic
-
-
-
Szkolenia powinny prowadzić osoby odpowiednio do tego przygotowane. Powinny one obejmować formację dzieci do reagowania poprzez asertywne zachowanie oraz informowanie odpowiednich osób dorosłych w sytuacjach, w których są świadkami lub doświadczają od dorosłych albo innych dzieci jakiejkolwiek krzywdy (fizycznej, seksualnej, słownej, emocjonalnej itd.), takiej jak np.:
-
-
-
pozostawianie dzieci bez opieki;
-
okazywanie niechcianej czułości;
-
próby nawiązywania kontaktu w miejscach odosobnionych;
-
epatowanie nagością oraz zapraszanie, zwłaszcza indywidualnie, do miejsc takich jak np. sauna;
-
przekraczanie granic nienaruszalności cielesnej; zbyt intensywne dążenie do osobistego kontaktu; infantylne zachowania opiekunów;
-
prowokacja i wciąganie w sytuacje dwuznaczne;
-
prezentowanie nieodpowiednich i wulgarnych treści (zwłaszcza materiałów
o charakterze erotycznym, pornograficznym, obrazujących przemoc lub w inny sposób przyczyniających się do dyskomfortu); -
nadmierne i indywidualne obdarowywanie prezentami i inne formy faworyzowania;
-
brak empatii i wrażliwości na potrzeby dzieci;
-
proponowanie, używanie alkoholu lub środków psychoaktywnych itp. lub bycie pod ich wpływem.
Rozdział IX
Zasady i sposób udostępniania rodzicom albo opiekunom prawnym lub faktycznym oraz dzieciom standardów do zaznajomienia się z nimi i ich stosowania
-
-
-
1
-
-
-
W parafii opracowane zostały dwie wersje dokumentu Standardów ochrony dzieci:
-
wersja „pełna”;
-
wersja „skrócona”.
-
Wersja „pełna” jest dostępna w kancelarii parafialnej. Wgląd w wersję „pełną” mają: wszystkie osoby zaangażowane w duszpasterstwo parafialne, pracownicy parafii, rodzice lub opiekunowie prawni dzieci, zewnętrzne podmioty uprawnione do kontroli.
-
Wersja „skrócona” jest ogólnie dostępna ze względu na jej opublikowanie na stronie internetowej parafii.
-
Parafialny Zespół ds. prewencji dokonuje ewaluację i wprowadza ewentualne zmiany w treści Standardów.
§ 2
Obowiązkiem rodziców/opiekunów prawnych dzieci korzystających z duszpasterstwa parafialnego jest zaznajomienie się ze standardami i wynikającymi z nich zasadami ochrony małoletnich przed krzywdzeniem.
Rozdział X
Wymogi dotyczące bezpiecznych relacji między małoletnimi
Parafia jest miejscem zapewniającym bezpieczeństwo dzieciom także w grupie rówieśniczej. Kierując się wartościami wypływającymi z Ewangelii, staramy się wpoić naszym parafianom postawę szacunku wobec każdego człowieka – dzieci i dorosłych. Pragniemy, by w relacjach międzyludzkich bliska była im ewangeliczna zasada: „Wszystko więc, co chcielibyście, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie” (Mt 7,12a).
Zasady bezpiecznych relacji między dziećmi poznali wszyscy pracownicy
i współpracownicy parafii, dzięki czemu mogą oni umiejętnie i adekwatnie do zaistniałej sytuacji reagować na każde niewłaściwe zachowanie czy przemoc. Również dzieci powinny przestrzegać podczas spotkań w parafii i poza nią, w kontakcie bezpośrednim i wirtualnym, następujących zasad:
-
Równe traktowanie i szacunek dla każdej osoby;
-
Szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni;
-
Zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie;
-
Szacunek w kontaktach internetowych i zakaz cyberprzemocy;
-
Pokojowe rozwiązywanie konfliktów.
Załączniki
-
-
Oświadczenie o zapoznaniu się z polityką ochrony dzieci i zobowiązaniu do jej przestrzegania
-
Oświadczenie o zachowaniu poufności informacji powziętych w procesie postępowania w sprawie krzywdzenia dziecka oraz przetwarzanych danych osobowych
-
Oświadczenie o niekaralności za przestępstwa na szkodę dzieci
-
Zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia lub zgłoszenie krzywdzenia
-
Klauzula informacyjna dotycząca przetwarzania danych z Krajowego Rejestru Karnego i rejestru przestępstw seksualnych
-
Umowa najmu/porozumienie
-
Upoważnienie do przetwarzania danych osobowych
-
Oświadczenie organizatora rekolekcji
-
Prośba rodzica/opiekuna prawnego o grzecznościowy przewóz dziecka prywatnym samochodem
-
Zgoda rodzica/opiekuna prawnego na udział małoletniego w wycieczce (imprezie, spotkaniu)
-
OŚWIADCZENIE O ZAPOZNANIU SIĘ Z POLITYKĄ OCHRONY DZIECI
I ZOBOWIĄZANIU DO JEJ PRZESTRZEGANIA
OŚWIADCZENIE
w trybie art. 21 Ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz.U. 2023 poz. 1304 z późn. zm.)
Ja, niżej podpisana/y, oświadczam, że zapoznałam/zapoznałem się z treścią dokumentu pn. „Standardy ochrony dzieci” obowiązującego w Parafii Rzymskokatolickiej Świętych Wyznawców o. Rafała i br. Alberta w Warszawie.
…………………………… ………….………………………………………
miejscowość, data imię i nazwisko (czytelny podpis)
OŚWIADCZENIE O ZACHOWANIU POUFNOŚCI INFORMACJI POWZIĘTYCH W PROCESIE POSTĘPOWANIA W SPRAWIE KRZYWDZENIA DZIECKA
ORAZ PRZETWARZANYCH DANYCH OSOBOWYCH
OŚWIADCZENIE
Niniejszym oświadczam, że znana jest mi treść przepisu art. 241 § 1 – § 3 k.k.1
i wynikające z niego zakazy:
-
rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym;
-
rozpowszechnia publicznie wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej
z wyłą czeniem jawności; -
rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania prowadzonego na pod stawie przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Oświadczam, że znane są mi zasady bezpiecznego przetwarzania danych osobowych
w ramach polityki RODO.
Zobowiązuję się do zachowania w tajemnicy wszelkich informacji, które zostały mi ujawnione w procedurze interwencyjnej w związku ze zgłoszeniem przemocy wobec dziecka, zawiadomieniem o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka lub podjęciem innych działań w celu ochrony dziecka.
…………………………………. …………………………………..…………………….
miejscowość, data imię i nazwisko (czytelny podpis)
*
OŚWIADCZENIE O NIEKARALNOŚCI ZA PRZESTĘPSTWA NA SZKODĘ DZIECI
OŚWIADCZENIE
Ja,………………………………………………………………………………………………,
legitymujący (-a) się dowodem osobistym/paszportem o nr………………………….………………:
-
Oświadczam, że nie byłem (-am) skazany (-a) za przestępstwo przeciw wolności seksualnej i obyczajowości oraz przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę dziecka i nie toczy się przeciw mnie żadne postpowanie karne ani dyscyplinarne w tym zakresie. Oświadczam, że jestem świadomy (-a) konsekwencji złożenia nieprawdziwego oświadczenia.
-
Oświadczam, że jestem świadomy, że składając ww. oświadczenie, podlegam odpowiedzialności karnej w trybie art. 233 Kodeksu karnego, to jest odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.
……………………………………. ………………………………………
miejscowość, data imię i nazwisko
*tylko w wyjątkowych sytuacjach, gdy ktoś nie jest w stanie dostarczyć zaświadczenia o niekaralności
ZGŁOSZENIE PODEJRZENIA KRZYWDZENIA
LUB ZGŁOSZENIE KRZYWDZENIA
|
Numer zgłoszenia /sygnatura |
|
|
Data i czas zgłoszenia |
|
|
Imię i nazwisko osoby zgłaszającej (nr tel., e-mail) |
|
|
Imię i nazwisko osoby skrzywdzonej (nr tel., e-mail) |
|
|
Imię i nazwisko osoby stosującej przemoc (nr tel., e-mail) |
|
|
Forma krzywdzenia, miejsce, okoliczności towarzyszące |
|
|
Świadkowie |
|
|
Forma podjętej interwencji (zakreślić właściwe) |
|
|
Dane organu/ placówek/osób/ instytucji, do których zgłoszono interwencję i z którymi się kontaktowano |
|
|
Czytelne podpisy osób uczestniczących |
………………………………….
miejscowość, data
Umowa najmu/Porozumienie
Zawarta w dniu ————————— w Warszawie pomiędzy:
Parafią ___________________________________ reprezentowanym przez:
zwana dalej Parafia
a
__________________________________________
zwanym dalej „Najemca”
o następującej treści:
§ 1
Parafia oświadcza, że posiada tytuł prawny do ______________________ znajdujący się w pomieszczeniach ____________________o ogólnej powierzchni ____________ zwany dalej przedmiotem Umowy
§ 2
-
Parafia wynajmuje a Najemca bierze do najmu przedmiot umowy o jakim mowa w § 1 wraz z pełnym wyposażeniem opisanym w protokole zdawczo-odbiorczym stanowiącym załącznik do niniejszej umowy.
-
Wydanie przedmiotu najmu nastąpi w dniu podpisania umowy .
-
Umowa zawarta jest na czas oznaczony tj. _____________________, przy czym strony przewidują możliwość wcześniejszego jej rozwiązania za wypowiedzeniem złożonym przez którąkolwiek ze stron z zachowaniem ———–miesięcznego okresu wypowiedzenia;
§ 3
-
Najemca zobowiązuje się wykorzystać przedmiot umowy wyłącznie na cele ________________
-
Najemca zobowiązuje się dbać o stan najmowanego lokalu wraz z wyposażeniem z należytą dbałością a w przypadku uszkodzenia lub zniszczenia wyposażenia Najemca naprawi sprzęt/wyposażenie lub uzupełnić jego braku we własnym zakresie na własny koszt w standardzie nie odbiegającym od stanowiącego przedmiot Umowy, Najemca prowadzi działalność na własny koszt, ryzyko i odpowiedzialność w oparciu o posiadane uprawnienia i zgody prawem wymagane .
-
Najemca bez zgody Parafii wyrażonej na piśmie nie ma prawa zmieniać przeznaczenia lokalu oraz udostępniać osobom trzecim.
§ 4
-
Najemca oświadcza, że:
-
Posiada wszelkie wymagane prawem zgody, zezwolenia na prowadzenie działalności
-
Ponosi wyłączną odpowiedzialność, przez cały czas trwania umowy, za przedmiot umowy w zakresie odpowiedzialności cywilnej, włamania, kradzieży, dewastacji i innych zdarzeń losowych
-
Najemca zobowiązana jest dokonywania na własny koszt drobnych napraw i remontów określonych w art. 681 KC.
-
Jeżeli w trakcie umowy nastąpi konieczność dokonywania napraw bieżących obciążających Parafie to Najemca, powiadomi o nich na pisemnie pod adres, wskazany w § 10 pkt 2 niniejszej umowy.
§ 5
-
Parafia nie wyraża zgody na dokonywanie jakichkolwiek przeróbek budowlanych, ich ewentualne dokonanie wymaga pisemnej zgody.
-
Najemca nie może dokonywać zmian aranżacji lokalu bez zgody i wiedzy Parafii.
§ 6
-
Z tytułu najmu Najemca zobowiązuje się płacić Parafii czynsz z tytułu najmu w wysokości____ miesięcznie złotych brutto, w oparciu o rachunek wystawiony przez szkołę.
-
Czynsz płatny jest do 10-go dnia każdego miesiąca;
-
Najemca zobowiązuje się do pokrywania opłat eksploatacyjnych, takich jak: prąd, gaz, ciepła i zimna woda, ogrzewanie w okresie grzewczym według zużycia lub
proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni jak i zapewnienia ciągłości świadczonych na rzecz Parafii wsparcia .
§ 7
Parafii przysługuje prawo kontroli przedmiotu udostępnienia w każdym czasie za uprzednim powiadomieniem Najemcy.
§ 8
-
Umowa zostaje zawarta na okres określony od dnia ____________ do dnia ____________________z możliwością jej wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem_________________ okresu wypowiedzenia.
-
Dewastacja przedmiotu umowy przez Najemcę, zachowanie niezgodne z normami społecznymi w stosunku do innych użytkowników budynku upoważnia Parafię do natychmiastowego rozwiązania umowy najmu i dochodzenie należności.
§ 9
-
Przekazanie lokalu po ustaniu stosunku najmu nastąpi protokolarnie najpóźniej w ostatnim dniu obowiązywania umowy. W razie niedotrzymania tego terminu za okres bezumownego użytkowania przedmiotu najmu, Parafia będzie miała prawo do żądania od Najemcy kary umownej w wysokości ________zł. miesięcznie z tytułu odszkodowania za bezprawne zajmowanie pomieszczeń.
-
Najemca zobowiązuje się po zakończeni okresu umowy do przekazania lokalu w stanie nie pogorszonym z uwzględnieniem zużycia wynikającego z normalnej eksploatacji.
-
W przypadku stwierdzenia uszkodzeń, zniszczeń lub ubytków w przedmiocie najmu ponad zużycie wynikające z normalnego używania, Najemca zobowiązuje się przeprowadzenia prac remontowych przywracających lokal do stanu pierwotnego standardu, najpóźniej do ostatniego dnia obowiązywania niniejszej umowy najmu lub zapewni środki finansowe na pokrycie takich prac remontowych.
-
W razie wypowiedzenia umowy Najemca zobowiązuje się w przeciągu ostatnich dwóch miesięcy trwania umowy najmu, po uprzednim uzgodnieniu, udostępnić przedmiot najmu Parafiiw celu zaprezentowania lokalu potencjalnemu najemcy.
§ 10
-
Wszelkie spory mogące wyniknąć pomiędzy stronami z realizacji n/n umowy będą w pierwszej kolejności rozstrzygane polubownie, a w razie braku porozumienia- po upływie 14 dni od podjęcia rokowań każda ze stron może wystąpić do Ekonoma Archidiecezji Warszawskiej.
-
Strony ustaliły adresy do doręczeń:
Parafia:
Najemca:
-
Umowę sporządzono w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, po jednym dla każdej ze stron.
-
Zmiany niniejszej Umowy wymagają formy pisemnej pod rygorem nieważności.
-
W sprawach nieuregulowanych niniejszą Umową mają zastosowanie przepisy Kodeksu Cywilnego.
Parafia Najemca
Uwaga: proszę pamiętać aby informację, że cos wynajmujemy, udostępniamy osobom trzecim zgłaszać do ubezpieczenia, żeby nie okazało się ze nie jest objęte ochroną ubezpieczeniową
Załącznik do Polityki Przetwarzania Danych Osobowych
UPOWAŻNIENIE …../……
Na podstawie Dekretu ogólnego o ochronie danych osobowych oraz przepisów RODO
-
Upoważniam Panią/Pana ……………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………………………..
(stanowisko służbowe)
………………………………………………………………………………………………………..
(nazwa działu)
do dostępu i przetwarzania danych osobowych wynikających z zakresu powierzonych czynności , w tym zwłaszcza do pozyskania danych z odpowiednich rejestrów – w sposób tradycyjny oraz w systemach informatycznych: ………………………………………………………….
-
Osoba upoważniona do przetwarzania danych osobowych
jest zobowiązana:-
do zastosowania niezbędnych środków technicznych i organizacyjnych określonych w obowiązujących przepisach w celu zapewnienia ochrony danych osobowych,
-
do zachowania ich w tajemnicy również po ustaniu zatrudnienia oraz zachowania tajemnicy informacji o ich zabezpieczeniu.
-
-
Osoba upoważniona do przetwarzania danych osobowych ponosi odpowiedzialność w zakresie przestrzegania zasad i ochrony danych osobowych w Archidiecezji Warszawskiej – zgodnie z obowiązującym prawem, w szczególności zgodnie z przepisami Dekretu ogólnego oraz Rozporządzenia RODO
4. Upoważnienie wydaje się na czas ________
Warszawa, dnia ………………..
OŚWIADCZENIE ORGANIZATORA REKOLEKCJI
Działając w imieniu organizatora rekolekcji dla małoletnich tj….…………………………………………….………………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………
( wpisać pełną nazwę organizatora rekolekcji wraz z danymi adresowymi)
organizowanych w dniach od………………………….….do…………………………………………
w…………………………………………………………………………………………………………………………..
……………………………………………………………………………………………………
( wpisać dane ośrodka, w którym odbywają się rekolekcje)
oświadczam, że organizator posiada wszelkie zgody i dokumenty wymagane przepisami prawa na wyjazd z osobami niepełnoletnimi, w tym w szczególności pisemnymi zgodami udzielonymi przez rodziców lub opiekunów prawnych małoletnich.*
Miejscowość, data ………………………………….
…………………………………………….
Imię i nazwisko ( czytelny podpis)
* Podstawa prawna oświadczenia : Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1304 z późn. zm.)
PROŚBA RODZICA (OPIEKUNA PRAWNEGO) O GRZECZNOŚCIOWY PRZEWÓZ DZIECKA PRYWATNYM SAMOCHODEM OSOBOWYM
Ja/my*, niżej podpisany/a/i*:
………………………………………………………………………………………………………………………………………,
Imię i nazwisko rodzica/opiekuna prawnego* małoletniego
………………………………………………………………………………………………………………………………………,
Adres zamieszkania
jako posiadający nieograniczoną władzę rodzicielską ojciec/matka/opiekun prawny* małoletniej/małoletniego*
……………………………………………………………………………………………………..………………………………,
Imię (Imiona) i nazwisko dziecka
niniejszym proszę o grzecznościowy (nieodpłatny) przewóz wskazanego powyżej dziecka prywatnym samochodem osobowym marki ……………………………………….., nr rej.: …………………… prowadzonym przez [imię nazwisko kierowcy] lub przez [imię nazwisko kierowcy], na trasie z …………………… do …………………… i z powrotem* w dniu/dniach*[……….] w celu [cel wyjazdu, w szczególności rodzaj, nazwa zawodów sportowych itp. ]. Jednocześnie oświadczam, że okoliczności wskazanego powyżej wyjazdu są mi znane i nie budzą żadnych zastrzeżeń, a stan zdrowia dziecka umożliwia bezpieczne odbycie podróży wskazanym samochodem osobowym na opisanej wyżej trasie (w tym w razie dłuższego niż normalny czasu podróży spowodowanego np. warunkami atmosferycznymi, natężeniem ruchu drogowego lub innymi zdarzeniami). Nie istnieją też żadne inne przeciwwskazania do odbycia takiej podróży.
Zobowiązuję się do odebrania dziecka z [adres z ewentualnym opisem miejsca], niezwłocznie po przyjeździe (co planowo ma nastąpić w dn. ……………………, o godz. ……………………, przy czym akceptuję, że termin może ulec zmianie).
Wyrażam zgodę na przetwarzanie, w tym przechowywanie, zawartych w niniejszym dokumencie danych osobowych przez [nazwa instytucji, adres] zgodnie z Ustawą z 29.08.1997 o ochronie danych osobowych (tj. Dz.U. 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.). Zgodę na przetwarzanie danych osobowych wyrażam dobrowolnie, po otrzymaniu informacji o prawie dostępu do ww. danych, prawie odwołania lub zmiany mojej zgody na przetwarzanie danych osobowych w każdym czasie oraz będąc poinformowanym o celu przetwarzania ww. danych osobowych przez [nazwa instytucji] (dojazd i powrót z zawodów itp., zapewnienie możliwości kontaktu z rodzicem/ opiekunem prawnym, zabezpieczenie dowodu wyrażenia powyższej zgody).
……………………..…………………………
(własnoręczny podpis)
Imię i nazwisko: ………………………………………………………..………..…
Miejscowość, data: ………………………………………………….……………
* Niepotrzebne skreślić.
ZGODA RODZICA (OPIEKUNA PRAWNEGO) NA UDZIAŁ MAŁOLETNIEGO W WYCIECZCE (IMPREZIE, SPOTKANIU)
Ja/my*, niżej podpisany/a/i*:
…………………………………………………………………………………………………..…………………………………,
Imię i nazwisko rodzica/opiekuna prawnego* małoletniego
…………………………………………………………………………………..…………………………………………………,
Adres zamieszkania
jako posiadający nieograniczoną władzę rodzicielską ojciec/matka/opiekun prawny* małoletniej/małoletniego*
…………………………………………………………………………………..…………………………………………………,
Imię i nazwisko małoletniego
…………………………………………………………………………………..…………………………………………………,
Data i miejsce urodzenia
…………………………………………………………………………………..…………………………………………………,
PESEL Nr paszportu – tylko w wypadku wycieczki zagranicznej
……………………………………………………………………………………………………..………………………………,
Adres zamieszkania
Wyrażam zgodę na udział syna/córki* w wycieczce do: ……………………………………….. która odbędzie się w dniu/dniach*: …………………………………………………………………….. Oświadczam, że nie ma przeciwwskazań lekarskich, aby syn/córka* uczestniczył/a* w wycieczce/imprezie. Wyrażam zgodę na hospitalizację syna/córki* w razie zagrożenia życia lub zdrowia. Inne istotne informacje, które Rodzice/Opiekunowie chcą przekazać organizatorowi wycieczki (choroby, lekarstwa, uczulenia itp.): ……………………………………………………………………………………..………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………..………………………………………………………………………………………………………………………………………..……………………………………
Telefony kontaktowe rodziców/opiekunów prawnych:
Matka: …………………………………………………………………………
Ojciec: …………………………………………………………………………
……………………..…………………………
(własnoręczny podpis)
Imię i nazwisko: ………………………………………………………………………………
Miejscowość, data: ………………………………………………………………………..…
* Niepotrzebne skreślić.
1art. 241 [rozpowszechnianie wiadomości]
§ 1. Kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości z postępowania przygotowawczego, zanim zostały ujawnione w postępowaniu sądowym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto rozpowszechnia publicznie wiadomości z rozprawy sądowej prowadzo nej z wyłączeniem jawności.
§ 3. Karze określonej w § 1 podlega, kto bez zezwolenia rozpowszechnia publicznie wiadomości
z postępowania prowadzonego na podstawie przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich.
Działy: 
