11.07.2013 
Redakcja 
Rafał Kalinowski urodził się w Wilnie jako syn Andrzeja, profesora matematyki Uniwersytetu Wileńskiego i Józefy Płońskiej. Otrzymał na chrzcie imię Józef. Odznaczał się wyjątkowymi zdolnościami w nauce. W 1850 r. ukończył instytut szlachecki w Wilnie, a następnie przez dwa lata studiował agronomię w Hory-Horkach k. Orszy, lecz ten kierunek mu nie odpowiadał. W 1855 r. ukończył w Petersburgu carską Szkołę Inżynierii Wojskowej i przez cztery lata był tam wykładowcą matematyki i mechaniki budowlanej. W 1859 r. podjął pracę przy budowie kolei żelaznej Kursk – Odessa, ale z powodu złych warunków został na własną prośbę przeniesiony do Brześcia Litewskiego.
W czasie powstania styczniowego służył wiedzą wojskową, pełniąc funkcję ministra wojny i członka Rządu Narodowego. Mawiał, iż „nie krwi, ale potu potrzebuje Polska”. Po upadku powstania został aresztowany i skazany na karę śmierci, która zamieniona została na 10 lat katorgi na Syberii.
Odrodzenie życia religijnego i ponowne zbliżenie do Boga rozpoczęło się u Rafała już podczas powstania. W czasie pobytu na Syberii promieniował pobożnością i dobrocią wobec bliźnich. Po ogłoszonej w 1868 r. amnestii od robót przymusowych osiedlił się w Irkucku. Na Syberii zaczął uczyć polskie dzieci katechizmu.
Po powrocie do Wilna w 1874 r. objął w Sieniawie pracę wychowawcy księcia Augusta Czartoryskiego (został błogosławionym), z którym głównie przebywał w Paryżu. W 1877 r. wstąpił do nowicjatu karmelitów bosych w Grazu w Austrii, przybierając imię Rafała od św. Józefa. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Raab na Węgrzech i w 1881 r. złożył śluby zakonne. Rok później w Czernej k. Krakowa otrzymał święcenia kapłańskie. O. Rafał został mianowany przeorem w Czernej, który liczył wówczas tylko 8 ojców. Odnowa życia zakonnego wpłynęła na ożywienie duszpasterstwa w kościele, który przyciągał mieszkańców najbliższej okolicy oraz pobliskiego Śląska. Ponadto karmelici służyli pomocą duszpasterską sąsiednim parafiom. O. Rafał dużo czasu poświęcał karmelitankom bosym w Krakowie, był ich spowiednikiem oraz towarzyszył prowincjałom i generałom w wizytacjach kanonicznych jako tłumacz i sekretarz. Zajmował się również fundacją nowych klasztorów karmelitanek bosych w Przemyślu (1884) i we Lwowie (1888).
Najważniejszym problemem tych lat był brak dobrych powołań do życia zakonnego. Z tego powodu podjęto decyzję założenia niższego seminarium w Wadowicach (1892). Przełożonym nowej placówki został mianowany o. Rafał. Chłopcy mieszkali w klasztorze i uczęszczali do miejscowego gimnazjum. Niższe seminarium z czasem stało się głównym źródłem powołań do Zakonu Karmelitów Bosych na ziemiach polskich.
Odznaczał się wielką gorliwością w życiu zakonnym i kapłańskim. Niestrudzenie oddawał się posłudze sakramentu pokuty i kierownictwu duchowemu.
Zmarł w Wadowicach, a pochowano go w Czernej. Jan Paweł II beatyfikował ojca Rafała Kalinowskiego 22 czerwca 1983 r. na Błoniach krakowskich, a kanonizował w Rzymie 17 listopada 1991 r. Święto patronalne przypada 20 listopada.
(1835-1907) oficer, powstaniec styczniowy, zesłaniec na Syberię, karmelita bosy.
Wezwania
do świętego Rafała Kalinowskiego
Święty Rafale, apostole jedności Kościoła Chrystusowego – módl się za nami
Wielki miłośniku Boga,
Wierny krzyżowi i Ewangelii,
Czcicielu Matki Miłosierdzia,
Naśladowco świętego Józefa,
Święty kapłanie zakonu karmelitańskiego,
Gorliwy przewodniku dusz,
Męczenniku konfesjonału,
Przykładzie wyrzeczenia i samozaparcia,
Mistrzu ufnej i wytrwałej modlitwy,
Miłośniku ubóstwa, czystości i prostoty,
Heroiczny przykładzie posłuszeństwa,
Mężu wielkiej pokory,
Wzorze zawierzenia Opatrzności Bożej,
Pełen wielkodusznej miłości Ojczyzny,
Orędowniku uwięzionych i prześladowanych,
Przebaczający nieprzyjaciołom,
Podtrzymujący nadzieję wygnańców,
Pocieszający strapionych na duchu,
Opiekunie sierot,
Wzorze wychowawców,
Wychowawco młodzieży,
Patronie sybiraków,
Patronie emigrantów,
Patronie inżynierów i żołnierzy,
Apostole szkaplerza świętego,
Wierny sługo Królowej Karmelu,
Wielki nasz orędowniku w niebie.
Módl się za nami, święty Rafale,
Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.
Módlmy się.
Boże, Ty napełniłeś świętego Rafała, kapłana, duchem mocy w przeciwnościach i wielkim umiłowaniem jedności Kościoła, † spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy mocni w wierze i wzajemnej miłości, wielkodusznie współdziałali dla osiągnięcia jedności wszystkich wiernych w Chrystusie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Działy: 
