Wspomnienie św. Bernarda, opata i doktora Kościoła
Św. Bernard urodził się pod Dijon we Francji w roku 1090. Mając dwadzieścia dwa lata wstąpił do opactwa cystersów w Citeaux, pociągając za sobą 30 towarzyszy młodości. Trzy lata później założył opactwo w Clairvaux i był jego przełożonym aż do śmierci. Św. Bernard był nie tylko gorliwym opatem swojej rodziny zakonnej, lecz wywarł wpływ na życie Kościoła w swojej epoce. Położył kres schizmie Anakleta w Rzymie, obalił herezję Abelarda i zdemaskował błędy Arnolda z Brescii. Z polecenia papieża głosił drugą krucjatę. Nadzwyczajny dar wymowy zjednał mu tytuł Doktora Miodopłynnego. Był jednym z największych piewców Matki Bożej. Zostawił wiele homilii i modlitw ku Jej czci, które aż do dzisiaj karmią naszą pobożność. Umarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 roku.
_____________________________
EWANGELIA Mt 23,1-12
Kto się wywyższa, będzie poniżony
__________________________
Ez 43, 1-7a Chwała Boża wraca do świątyni
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Anioł poprowadził mię ku bramie, która skierowana jest na wschód. I oto chwała Boga Izraela przyszła od wschodu, a głos Jego był jak szum wielu wód, a ziemia jaśniała od Jego chwały. Było to widzenie równe temu, które oglądałem wtedy, gdy przyszedł, by zniszczyć miasto, widzenie równe temu, które oglądałem nad rzeką Kebar. I upadłem na twarz.
A chwała Pańska weszła do świątyni przez bramę, która skierowana była ku wschodowi. Wtedy uniósł mię duch i zaniósł mię do wewnętrznego dziedzińca. A oto świątynia pełna była chwały Pańskiej.
I usłyszałem, jak ktoś mówił do mnie od strony świątyni, podczas gdy ów mąż stał jeszcze przy mnie. Rzekł do mnie: «Synu człowieczy, to jest miejsce tronu mojego, miejsce podstawy mych stóp, gdzie chcę na wieki mieszkać pośród Izraelitów».
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 85 (84), 9ab-10. 11-12. 13-14 (R.: por. 10c)
Na ziemi naszej Bóg zamieszka w chwale.
Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: *
oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy się Jego boją *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Na ziemi naszej Bóg zamieszka w chwale.
Łaska i wierność spotykają się ze sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Na ziemi naszej Bóg zamieszka w chwale.
Pan sam obdarzy szczęściem, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Na ziemi naszej Bóg zamieszka w chwale.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Mt 23, 9a. 10b
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Jeden jest Ojciec wasz w niebie
i jeden jest wasz Nauczyciel, Chrystus.
EWANGELIA
Mt 23,1-12 Kto się wywyższa, będzie poniżony
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami:
«Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą. Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsca na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.
Otóż wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus.
Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».
Oto słowo Pańskie.