04.10.2016 
Admin 1 
Wspomnienie św. Franciszka z Asyżu
Jan Bernardone urodził się w Asyżu w roku 1182 jako syn zamożnego kupca. Z powodu zamiłowania do języka francuskiego nazywano go „Francesco”. Jako młodzieniec prowadził początkowo beztroskie życie, ale pod wpływem łaski Bożej porzucił je i obrał całkowite ubóstwo. Gdy zebrali się koło niego towarzysze, założył Zakon Braci Mniejszych, którzy oddawali się wędrowczemu kaznodziejstwu. Później z pomocą św. Klary założył zakon żeński, nazwany drugim zakonem, a wreszcie dla ludzi świeckich założył trzeci zakon pokutujących. Przez swój przykład i założenie przez siebie instytucje, św. Franciszek wywarł olbrzymi wpływ na życie duchowe i artystyczne średniowiecza. Pod koniec życia otrzymał na górze Alwerni stygmaty Męki Pańskiej. Umarł w Asyżu 3 października 1226 roku i w dwa lata później został kanonizowany.
________________________
EWANGELIA Łk 10, 38-42
Jezus w gościnie u Marty i Marii
_______________________
4 października 2016 r. – Msza św. – homilia ks. Dariusz Kowalski
Budujmy Kościół Boży… nie niszczmy go swoją grzesznością…
PIERWSZE CZYTANIE
Ga 1, 13-24 Paweł powołany przez Chrystusa
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Słyszeliście o moim postępowaniu ongiś, gdy jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w zachowywaniu tradycji moich przodków.
Gdy jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi ani nie udając się do Jerozolimy, do tych, którzy apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku. Następnie, trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się z Kefasem, zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni. Spośród zaś innych, którzy należą do grona apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego. A Bóg jest mi świadkiem, że w tym, co tu do was piszę, nie kłamię.
Potem udałem się do krain Syrii i Cylicji. Kościołom zaś chrześcijańskim w Judei pozostawałem osobiście nie znany. Docierała do nich jedynie wieść: ten, co dawniej nas prześladował, teraz jako Dobrą Nowinę głosi wiarę, którą ongiś usiłował wytępić. I wielbili Boga z mego powodu.
PSALM RESPONSORYJNY:
Ps 139 (138), 1-3. 13-14ab. 14c-15 (R.: por. 24b)
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Przenikasz i znasz mnie, Panie,*
Ty wiesz kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli, †
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *
i znasz moje wszystkie drogi.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze *
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył, *
godne podziwu są Twoje dzieła.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
I duszę moją znasz do głębi. *
Nie byłem dla Ciebie tajemnicą,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów, *
utkany we wnętrzu ziemi.
Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Łk 11, 28
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego
i zachowują je wiernie.
EWANGELIA
Łk 10, 38-42 Jezus w gościnie u Marty i Marii
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.
Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: «Panie, czy ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła».
A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».
Oto słowo Pańskie.
Działy: 
