17 listopada 2016 r. – czwartek, Rok C

Wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej, zakonnicy

Św. Elżbieta, córka króla Węgier. Mając 14 lat poślubiła landgrafa Turyngii, Ludwika IV. Z małżeństwa urodziło się 3 dzieci. Mąż wkrótce zmarł podczas wyprawy krzyżowej. Elżbieta, opuściwszy Wartburg, zamieszkała w Marburgu, gdzie ufundowała szpital. Pod wpływem surowego kierownika duchowego złożyła w 1228 roku ślub wyrzeczenia się świata i przyjęła habit tercjarski św. Franciszka. Ostatnie lata spędziła w skrajnym wyrzeczeniu i ubóstwie, oddając się bez reszty posłudze chorym i biednym. Umarła z wycieńczenia 17 listopada 1231 roku. W 4 lata później kanonizował ją Grzegorz IX. Jest patronką trzeciego zakonu św. Franciszka. Od jej imienia wzięło nazwę kilka zgromadzeń żeńskich i innych dzieł katolickich.

____________________________

EWANGELIA Łk 19, 41-44

Zapowiedź zburzenia Jerozolimy

_________________________

17 listopada 2016 – Msza św. – homilia ks. Tomasz Wicherek

PIERWSZE CZYTANIE

Ap 5, 1-10 Bóg wręcza Barankowi księgę przeznaczeń

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem na prawej ręce Zasiadającego na tronie księgę zapisaną wewnątrz i na odwrocie zapieczętowaną na siedem pieczęci.
I ujrzałem potężnego anioła, obwieszczającego głosem donośnym: «Kto godzien jest otworzyć księgę i złamać jej pieczęcie?» A nie mógł nikt na niebie ani na ziemi, ani pod ziemią otworzyć księgi ani na nią patrzeć. A ja bardzo płakałem, że nikt nie znalazł się godzien, by księgę otworzyć ani na nią patrzeć.
I mówi do mnie jeden ze Starców: «Przestań płakać: Oto zwyciężył Lew z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, by otworzyć księgę i siedem jej pieczęci».
I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest Siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. I poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. A kiedy wziął księgę, czworo Zwierząt i dwudziestu czterech Starców upadło przed Barankiem, każdy mając harfę i złote czasze pełne kadzideł, którymi są modlitwy świętych. I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią Twoją ludzi z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi».

Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 149, 1-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. Ap 5, 10)

Tyś nas uczynił kapłanami Boga.
lub Alleluja.

Śpiewajcie Panu pieśń nową; *
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą, *
a synowie Syjonu radują swym królem.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga.
lub Alleluja.

Niech imię Jego czczą tańcem, *
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje, *
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga.
lub Alleluja.

Niech się święci cieszą w chwale, *
niech się weselą na łożach biesiadnych,
chwała Boża niech będzie w ich ustach: *
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Tyś nas uczynił kapłanami Boga.
lub Alleluja.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Ps 95, 8ab

Alleluja, Alleluja, Alleluja

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Alleluja, Alleluja, Alleluja

EWANGELIA

Łk 19, 41-44 Zapowiedź zburzenia Jerozolimy

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Gdy Jezus był już blisko Jerozolimy, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi. Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.
Bo przyjdą na ciebie dni, gdy twoi nieprzyjaciele otoczą cię wałem, oblegną cię i ścisną zewsząd. Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia».

Oto słowo Pańskie.

liturgia (at) niedziela.pl

Bez komentarzy.

Komentowanie jest wyłączone w całym serwisie.