13.12.2014 
Admin 1 
Na pustyni miasta szukam Cię, Panie.
Prostuję drogę dla Ciebie,
byś nie uraził swej stopy
o kamień mej niewierności.
Już czas. Już zaraz przyjdziesz!
Z drżeniem czekam na Ciebie.
Patrzysz na mnie z czułością…
Dziękuję, za Twoją miłość.
Dziękuję Ci, za wszystko,
za to, co proste i piękne
i za to, co niepokoi,
bo wszystko jest Twoim darem. Anna Lutostańska – 2014
_____________________
EWANGELIA J 1, 6-8. 19-28
Jan Chrzciciel przygotowuje przyjście Chrystusa
___________________
14 grudnia 2014 – Msza św., suma
homilia ks. Proboszcz Dariusz Kowalski
..Nie będą Święta Bożego Narodzenia człowiekowi do niczego potrzebne, jeśli nie zauważy niezbędności Boga w swoim życiu. Będziemy się skupiać na różnego rodzaju drobiazgach towarzyszącym naszemu świętowaniu tajemnicy Wcielenia, będziemy uwagę swoją skupiać na tym, co jest pod choinką, a nie na tym, co jest na ołtarzu tak długo, póki człowiek nie przypomni sobie i nie przekona się do tego, że Bóg jest mu niezbędny w życiu i że to Bóg dla mnie jest Kimś niezbędnym, abym mógł trwać, abym mógł istnieć …
PIERWSZE CZYTANIE
Iz 61, 1-2a. 10-11 Ogromnie się weselę w Panu
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Duch Pański nade mną,
bo Pan mnie namaścił.
Posłał mnie, by głosić dobrą nowinę ubogim,
by opatrywać razy serc złamanych,
by zapowiadać wyzwolenie jeńcom
i więźniom swobodę;
aby obwieszczać rok łaski u Pana.
«Ogromnie się weselę w Panu,
dusza moja raduje się w Bogu moim,
bo mnie przyodział w szaty zbawienia,
okrył mnie płaszczem sprawiedliwości,
jak oblubieńca, który wkłada zawój,
jak oblubienicę strojną w swe klejnoty.
Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony,
jak ogród rozplenia swe zasiewy,
tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość
i chwalba wobec wszystkich narodów».
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY:
Łk 1, 46-48. 49-50. 53-54 (R.: por. Iz 61, 10b)
Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim.
Wielbi dusza moja Pana, *
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy, *
oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia.
Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, co się Go boją.
Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim.
Głodnych nasycił dobrami,
a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Duch mój się raduje w Bogu, Zbawcy moim.
DRUGIE CZYTANIE
1 Tes 5, 16-24 Przygotujcie duszę i ciało na przyjście Pana
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie. Wszystko badajcie, a co szlachetne zachowujcie. Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.
Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona.
Oto Słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:
Iz 61, 1
Alleluja, Alleluja, Alleluja
Duch Pański nade mną,
posłał mnie głosić dobrą nowinę ubogim.
Alleluja, Alleluja, Alleluja
EWANGELIA
J 1, 6-8. 19-28 Jan Chrzciciel przygotowuje przyjście Chrystusa
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pojawił się człowiek posłany przez Boga,
Jan mu było na imię.
Przyszedł on na świadectwo,
aby zaświadczyć o Światłości,
by wszyscy uwierzyli przez niego.
Nie był on światłością,
lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości.
Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».
Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?»
Odrzekł: «Nie jestem».
«Czy ty jesteś prorokiem?»
Odparł: «Nie!»
Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?»
Odpowiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz».
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?»
Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
Oto słowo Pańskie.
Działy: 
